Bez nazwy

Jeśli w Waszych komputerach macie co najmniej dwa twarde dyski,
możecie wykorzystać potencjał woluminów dynamicznych, które
zapewniają większe bezpieczeństwo danych, wyższą wydajność
i elastyczność. Zapomnijcie o tradycyjnym dzieleniu twardego dysku na
partycje i wykorzystajcie nowoczesne możliwości narzędzia Zarządzanie
dyskami, wbudowanego w Windows 2000/XP. Wykorzystując je,
zamienicie twarde dyski w banki danych, co zapewni znacznie lepsze
i wydajniejsze zarządzanie dyskami. Dodatkowo woluminy dynamiczne
gwarantują wyższy poziom bezpieczeństwa danych, szczególnie
w konfiguracjach RAID lub dublowania twardego dysku

Jakie są techniki zarządzania
dyskami twardymi?
Systemy Windows 2000/XP umożliwiają podzielenie
dysku twardego tradycyjną metodą na partycje. Nowością
w tych systemach operacyjnych jest menedżer dysków o nazwie
Zarządzanie dyskami, który umożliwia również tworzenie tzw.
woluminów dynamicznych.
Technika ta ma istotne zalety, ponieważ informacje niezbędne
do zarządzania wszystkimi nośnikami danych mają swoją kopię
zapasową w specjalnym, zarezerwowanym obszarze na każdym
twardym dysku.
To ułatwia odtwarzanie, gdy dojdzie do awarii,
a także upraszcza zarządzanie nośnikami danych.
Ponadto możecie zmieniać konfigurację takich nośników bez
ponownego uruchamiania komputera.
Możliwość zmiany konfiguracji twardych dysków
bez restartu jest szczególnie istotna w przypadku serwerów,
których przerywanie pracy nie jest wskazane.
W ten sposób rzadziej konieczny jest restart serwera,
także wtedy, gdy nie korzystacie z funkcji programowych
macierzy RAID w Windows 2000 Server
i Windows 2003 Server.
Rysunek 1 obrazuje różnice pomiędzy technikami zarządzania
dyskami.

Nowe i stare metody zarządzania dyskami w Windows
W starszych wersjach Windows 95/98/ME, ale również
w Windows 2000/XP, możecie tworzyć tzw. dyski podstawowe.
To rozwiązanie zapisuje informacje konfiguracji dysku
w głównym rekordzie rozruchowym (MBR – Master Boot
Record), który jest przechowywany w pierwszym sektorze
dysku. Konfiguracja dysku podstawowego składa się z informacji
o partycjach na twardym dysku.
Z kolei woluminy dynamiczne są powiązane z grupami nośników
danych. Pojedyncza grupa nośników może składać się
z wielu twardych dysków, która jest zarządzana jako grupa.
Każdy twardy dysk w grupie przechowuje kopię konfiguracji
grupy. Dane konfiguracyjne są zapisywane w ukrytej bazie
danych w obszarze o rozmiarze 1 MB na końcu każdego twardego
dysku.
Informacje o woluminach prostych, dublowanych,
łączonych, RAID-5 lub rozłożonych (RAID 0) są
przechowywane w ukrytej bazie danych, która jest
zapisywana na końcu dysku dynamicznego. Baza
danych ma swoją kopię na wszystkich dyskach dynamicznych,
co zwiększa odporność na błędy. Dzięki
temu możliwe jest przełożenie takiego dysku do innego
komputera lub zamontowanie nowego dysku, bez
utraty danych. Wszystkie dyski dynamiczne w komputerze
należą do jednej grupy nośników.
Tworzenie i różnice pomiędzy dyskami podstawowymi a woluminami
dynamicznymi przedstawia tabela 1.
Tabela 1. Dyski podstawowe i woluminy dynamiczne
Rodzaj nośnika
danych Opis
Dysk podstawowy Do dysków podstawowych zaliczają się partycje i dyski
logiczne oraz wszelkiego rodzaju dyski utworzone
w Windows NT 4.0 i wcześniejszych wersjach. Dyski
podstawowe korzystają ze zwykłej tablicy partycji,
która jest obsługiwana przez wszystkie wersje Windows,
a także system DOS. Możecie na nich zakładać partycje
podstawowe, jak również partycje rozszerzone i dyski
logiczne.
Dysk dynamiczny Nośnik danych przygotowany do dynamicznego zapisu
określa się jako dysk dynamiczny. Można na nim zakładać
woluminy podstawowe, łączone rozłożone, zdublowane
i RAID-5. Zapis dynamiczny umożliwia zarządzanie
woluminami bez ponownego uruchamiania komputera.
Wolumin Wolumin jest jednostką pamięci, składającą się z wolnego
miejsca na jednym lub kilku twardych dyskach. Możecie
sformatować wolumin w określonym systemie plików
i nadać mu literę napędu. Woluminy na dyskach
W 25/004 Woluminy dynamiczne w systemach Windows
Wiedza i Praktyka Poradnik Komputerowy © 89
Rodzaj nośnika
danych Opis
dynamicznych mogą występować w następujących
typach: prosty, łączony, rozłożony, zdublowany oraz
RAID-5.
Typy woluminów
Wolumin prosty Wolumin prosty to część twardego dysku, która działa
jak jednostka oddzielna fizycznie. Woluminy proste
to mechanizmy magazynowania dynamicznego, które
odpowiadają partycjom podstawowym. Rozmiar
istniejącego woluminu prostego można zwiększyć,
rozszerzając go o nieprzydzielone miejsce na tym samym
lub innym dysku. Wolumin prosty, który rozszerzono
o regiony znajdujące się na innych dyskach, staje się
woluminem łączonym.
Wolumin łączony Jeśli trzeba utworzyć wolumin, ale brakuje
wystarczającej ilości nieprzydzielonego miejsca
na pojedynczym dysku, można utworzyć wolumin
o wystarczającym rozmiarze, grupując fragmenty
nieprzydzielonego miejsca z kilku dysków w jeden
wolumin łączony. Obszary nieprzydzielonego miejsca
wykorzystane do tworzenia woluminów łączonych
mogą mieć różne rozmiary. Woluminy łączone
są tak zorganizowane, że po zapełnieniu miejsca
przydzielonego woluminowi na jednym dysku zapełniane
jest miejsce na kolejnym dysku.
Wolumin
dublowany
Wszystkie dane zapisywane w woluminie dublowanym
są przechowywane w dwóch kopiach zlokalizowanych
na oddzielnych dyskach fizycznych (mechanizm
nadmiarowości danych). Wolumin dublowany jest
odporny na uszkodzenia. Jeżeli jeden z dysków
fizycznych ulegnie awarii, dane na uszkodzonym dysku
będą niedostępne, ale system będzie kontynuował pracę,
korzystając z drugiego, sprawnego dysku. Wolumin
dublowany, w którym jedna z kopii uległa awarii, należy
rozdzielić.

Rodzaj nośnika
danych Opis
Wolumin rozłożony
(RAID 0)
Woluminy rozłożone tworzy się przez połączenie
obszarów wolnego miejsca na co najmniej dwóch dyskach
w jeden wolumin logiczny. Woluminy rozłożone używają
standardu RAID-0, który pozwala rozkładać dane na wielu
dyskach. Podczas rozkładania dane są dzielone na bloki
i rozmieszczane w ustalonej kolejności na wszystkich
dyskach w macierzy, podobnie jak w przypadku
woluminów łączonych. Zwróćcie uwagę, że jeśli jeden
z dysków zawierających wolumin rozłożony ulegnie
awarii, uszkodzenie obejmie cały wolumin.
Wolumin RAID 5 Wolumin RAID-5 jest odporny na uszkodzenia, ponieważ
dane i informacje o parzystości są rozkładane w sposób
nieciągły na co najmniej trzech dyskach fizycznych.
Po awarii dysku twardego zawarte na nim dane można
odtworzyć na podstawie pozostałych danych i informacji
o parzystości.
Wolumin
systemowy
Miejsce przechowywania plików związanych
z konfififiguracją sprzętową komputera (NTLDR, BOOT.INI,
NTDETECT.COM), niezbędnych do wczytania Windows.
Wolumin systemowy może, choć nie musi, być taki sam
jak wolumin rozruchowy.
Wolumin
rozruchowy
Miejsce zapisywania plików systemu Windows,
znajdujących się w katalogach %Systemroot% (np. C:\
Windows) i %Systemroot\System32%.
Na dysku podstawowym partycja jest częścią twardego
dysku, który funkcjonuje jako samodzielna jednostka.
Na dyskach dynamicznych pamięć masowa
jest dzielona na nośniki danych, tzw. woluminy, które
mogą zajmować jeden lub więcej twardych dysków.
Wtedy dysk twardy nie stanowi samodzielnej jednostki,
ale część grupy. Systemy Windows 2000/XP obsługują
zarówno dyski podstawowe, jak i dynamiczne.
W 25/006 Woluminy dynamiczne w systemach Windows
Wiedza i Praktyka Poradnik Komputerowy © 91
System obsługi dysków pozwala na korzystanie jednocześnie
z dysków podstawowych oraz dynamicznych
i tworzenie na nich dowolnych typów nośników
pamięci. Ograniczeniem jest jedynie możliwość
tworzenia na jednym twardym dysku albo nośników
podstawowych (partycji, dysków logicznych), albo
dynamicznych (woluminów). Inaczej mówiąc, twardy
dysk nie może być jednocześnie dyskiem podstawowym
z partycjami i dynamicznym z woluminami.
Jak skonfigurować dyski dynamiczne za pomocą
narzędzia Zarządzanie dyskami?
Narzędzie Zarządzanie dyskami umożliwia konfigurację dysków
dynamicznych, przy czym na dysku możecie utworzyć
jeden lub kilka woluminów. Warto zauważyć, że na dyskach
dynamicznych można utworzyć kilka typów woluminów:
? nowe woluminy, utworzone z dysków podstawowych,
? woluminy obejmujące kilka dysków (łączone, rozłożone),
? odporne na błędy (dublowane i RAID 5).
Na dysku dynamicznym możecie założyć aż do 2000 woluminów
dynamicznych. W praktyce nie warto jednak zakładać ich
więcej niż 32.
Tylko systemy Windows 2000/XP/2003 obsługują
woluminy dynamiczne i umożliwiają lokalne odczytywanie
zapisanych na nich plików. W Windows
95/98/ME/NT, a także Windows XP Home nie możecie
odczytywać ani tworzyć woluminów dynamicznych.
Woluminy dynamiczne w systemach Windows W 25/007
92 Styczeń 2006 Wiedza i Praktyka
Jeśli chcecie utworzyć dysk dynamiczny lub zmienić dotychczasową
konfigurację, musicie mieć konto z uprawnieniami
administratora. Aby uruchomić narzędzie Zarządzanie dyskami:
> Przejdźcie do Panelu sterowania, następnie otwórzcie
Narzędzia administracyjne i dwukrotnie kliknijcie
Zarządzanie komputerem.
> W nowym oknie przejdźcie do gałęzi Zarządzanie dyskami.
Nieco szybciej uruchomicie Zarządzanie dyskami,
przechodząc Start/Uruchom, wpisując komendę
DISKMGMT.MSC i klikając OK.
Rysunek 2. Okno narzędzia Zarządzanie dyskami w Windows XP
Standardowo narzędzie Zarządzanie dyskami służy do konfiguracji
lokalnych nośników danych. Mając odpowiednie upraw-
nienie, możecie również za pomocą tego narzędzia zarządzać
dyskami zdalnego komputera.
W miarę możliwości zanim wprowadzicie jakieś
zmiany za pomocą Zarządzania dyskami, względnie
utworzycie nowy dysk dynamiczny, powinniście
wykonać kopię zapasową plików zapisanych na dyskach
twardych.
Tworzenie i konfiguracja dysków dynamicznych
Rysunek 2 przedstawia konfigurację dysków podstawowych
z kilkoma twardymi dyskami i partycjami. Część z nich można
przekształcić na dyski dynamiczne. W tym celu w Zarządzaniu
dyskami kliknijcie prawym przyciskiem myszy dysk przeznaczony
do konwersji i wybierzcie opcję Konwertuj na dysk dynamiczny.
Podczas konwersji dysku podstawowego na dynamiczny
istniejące partycje zostają przekształcone na woluminy podstawowe.
Rysunek 3. Dysk podstawowy i dysk dynamiczny w Windows 2000
Jeśli przekonwertowaliście dysk podstawowy na dynamiczny,
to teraz nie da się już zamienić z powrotem woluminu dynamicznego
na partycję. Zamiast tego musicie najpierw usunąć
wszystkie woluminy dynamiczne – dopiero wtedy będziecie
mogli zamienić dysk dynamiczny na podstawowy. W tym celu
kliknijcie wybrany dysk prawym przyciskiem myszy i wybierzcie
opcję Konwertuj na dysk podstawowy.
W jaki sposób założyć wolumin prosty
lub łączony?
Mając gotowy dysk dynamiczny, możecie przystąpić do zakładania
woluminów.
Aby to zrobić:
> Kliknijcie prawym przyciskiem myszy wolną przestrzeń na
dysku dynamicznym i z menu kontekstowego wybierzcie
polecenie Nowy wolumin.
> Pojawi się okno kreatora, który poprowadzi Was przez kolejne
etapy tworzenia woluminu. Kliknijcie Dalej, następnie
wybierzcie typ woluminu (prosty lub rozłożony).
> Następnie wybierzcie twardy dysk, na którym chcecie utworzyć
nowy wolumin:
? W przypadku woluminu prostego sprawdźcie, czy dysk,
na którym chcecie go utworzyć, został przekonwertowany
na dynamiczny.
? Jeśli wybraliście wolumin rozłożony, wybierzcie dyski,
na których chcecie utworzyć nowy wolumin, i kliknijcie
Dodaj. Upewnijcie się od razu, że wybrane dyski zostały
wcześniej przekonwertowane na dynamiczne.
> W polu Wybierz ilość miejsca w MB wpiszcie wielkość nowego
woluminu w MB.
> W następnym oknie wybierzcie literę napędu, pod którą
wolumin będzie widziany przez Windows.
> Teraz przejdźcie do opcji formatowania:
? Jeśli nie chcecie formatować woluminu, wybierzcie opcję
Nie formatuj tego woluminu.
? Jeśli zdecydujecie się na formatowanie, kliknijcie opcję
Formatuj ten wolumin z następującymi ustawieniami.
Następnie wybierzcie w polu System plików pożądany system
plików, a w polu Etykieta woluminu podajcie nazwę
W 25/010 Woluminy dynamiczne w systemach Windows
Wiedza i Praktyka Poradnik Komputerowy © 95
woluminu. Poza tym możecie zmienić rozmiar jednostki
alokacji, wybrać opcję szybkiego formatowania oraz włączyć
kompresję danych na woluminie.
> Na koniec zatwierdźcie wprowadzone ustawienia przyciskiem
Zakończ. Spowoduje to utworzenie przez Windows
nowego woluminu na dysku dynamicznym, co zostanie
pokazane w oknie Zarządzanie dyskami.
Rozszerzanie woluminu prostego lub łączonego
Zaletą korzystania z dysków i woluminów dynamicznych jest
łatwość zarządzania nimi. Widać to na przykładzie zwiększania
rozmiaru woluminu prostego lub rozłożonego. Osiąga się
to poprzez przydzielenie wolnego miejsca na tym samym lub
innym dysku dynamicznym. W tym celu:
> W narzędziu Zarządzanie dyskami kliknijcie prawym przyciskiem
myszy wolumin, którego rozmiar chcecie powiększyć,
i wybierzcie z menu kontekstowego opcję Rozszerz wolumin.
> Zaznaczcie dysk twardy, na którym chcecie rozszerzyć wolumin,
i kliknijcie Dodaj. Upewnijcie się przy tym, że wybrany
twardy dysk został wcześniej zamieniony na dysk dynamiczny.
> W polu Wybierz ilość miejsca w MB wpiszcie rozmiar niewykorzystanego
jeszcze miejsca na twardym dysku (niezajętego
przez inne woluminy).
> Kliknijcie Dalej, a następnie Zakończ. Wolumin zostanie rozszerzony,
co pokaże narzędzie Zarządzanie dyskami.
Zwróćcie przy tym uwagę, że:
? rozszerzać można tylko woluminy z systemem plików NTFS,
względnie takie, które nie zostały wcześniej sformatowane,
? wolumin może zostać rozszerzony, tylko jeśli jest niezagospodarowane
miejsce na twardym dysku,
? nie można rozszerzać woluminów startowych i systemowych.
Formatowanie woluminu dynamicznego
Aby sformatować wolumin dynamiczny:
> W narzędziu Zarządzanie dyskami kliknijcie prawym przyciskiem
myszy wolumin przeznaczony do sformatowania
i kliknijcie w menu kontekstowym polecenie Formatuj.
> W oknie dialogowym Formatuj w polu System plików
wybierzcie pożądany system plików, a w polu Etykieta woluminu
wprowadźcie jego nazwę.
> Kliknijcie przycisk OK. Rozpocznie się formatowanie, którego
postęp możecie obserwować w oknie Zarządzanie dyskami.
Jak zapewnić większe bezpieczeństwo dzięki
nośnikom odpornym na błędy?
Pod pojęciem tolerancji na błędy rozumiemy różne środki, które
zapewniają sprawne działanie komputera po wystąpieniu awarii.
W przypadku twardych dysków istnieje kilka sposobów zwiększenia
tolerancji na błędy. Windows 2000 obsługuje dwa typy
nośników odpornych na awarie: dublowane i macierze RAID-5.
Macierz dyskowa odporna na błędy składa się z zestawu dysków
obsługujących techniki nadmiarowości danych: parzystość
lub dublowanie danych. W grę wchodzą różne macierze RAID.
Różnice między nimi przedstawia tabela 3.
RAID Opis Wady i zalety
RAID 0
(striping,
przeplot,
rozkładanie)
Kilka mniejszych dysków
zostaje połączonych ze
sobą, tworząc jeden duży.
Pojedyncze dane są rozdzielane
pomiędzy wszystkie połączone
dyski.
Zapisywane lub odczytywane
dane pochodzą z pamięci
podręcznej (cache) twardych
dysków, co skutkuje dużym
wzrostem wydajności
szczególnie przy dużej ilości
przetwarzanych informacji.
Macierz
RAID Opis Wady i zalety
Za to wzrasta ryzyko awarii
i utraty danych. Jest ono tym
większe, im więcej dysków
zostanie połączonych ze sobą
w trybie RAID 0, ponieważ
awaria jednego dysku
wystarcza do wyłączenia
z użytku całego układu
i zapisanych na nim danych.
RAID 1
(dublowanie,
mirroring)
Dwa równej wielkości,
połączone ze sobą w tym trybie
dyski pracują samodzielnie.
Dane nie są dzielone
pomiędzy połączone dyski, ale
równocześnie zapisywane na
nich w dwóch kopiach.
Każda informacja jest
zapisywana na dwóch dyskach,
co znacznie podnosi koszt jej
przechowywania. Dostępną
na obu dyskach pojemność
dzieli się przez dwa. Zalety
tego trybu uwidaczniają się
podczas awarii. Gdy jeden
z dysków przestanie działać,
nadal pracuje drugi dysk,
który zawiera te same dane
i umożliwia ciągłość pracy.
RAID 2 Z wykorzystaniem algorytmu
ECC (Error Correction
Code) zostają utworzone
z istniejących danych sumy
kontrolne, które umożliwiają
w przypadku awarii dysku
odtworzenie zapisanych na nim
informacji.
W praktyce trybu tego
używa się rzadko, ponieważ
wymaga dużych nakładów
w zakup odpowiedniego
sprzętu. Przykładowo macierz
składająca się z pięciu dysków
potrzebuje dodatkowo trzech
napędów ECC. RAID 2 nie
nadaje się do stosowania
w małych systemach. Zaletą
jest bardzo wysoki poziom
bezpieczeństwa, bo w takim
układzie posłuszeństwa mogą
Macierz
RAID Opis Wady i zalety
odmówić nawet dwa dyski, bez
groźby utraty danych.
RAID 3 RAID 3 to właściwie RAID
2. Różnica polega na tym,
że napęd ECC zastąpiono
napędem parzystości, czego
skutkiem jest niższy poziom
bezpieczeństwa.
W praktyce rozwiązanie prawie
niestosowane.
RAID 4 RAID 4 jest wysokowydajnym
wariantem trybu RAID 3.
Tutaj dane nie są zapisywane
w małych porcjach na każdym
dysku, ale w dużych blokach,
a macierz pozwala na wiele
jednoczesnych, niezależnych
zapisów.
Zaletą RAID 4 jest bardzo
szybki odczyt i zapis. Mimo
to rozwiązanie jest rzadko
spotykane.
RAID 5 Jedną z wad RAID 3 i 4 jest
konieczność dostępu do napędu
ECC lub parzystości, które
stają się wąskim gardłem
systemu. RAID przejmuje tę
operację i rozdziela informacje
o parzystości pomiędzy
dyski przechowujące dane.
Informacje o parzystości
znajdują się na innym dysku
niż opisywane przez nie dane.
Dzięki rozdzieleniu informacji
o parzystości uzyskano
większą wydajność systemu
przy zachowaniu tego samego
poziomu bezpieczeństwa.
Obok trybów RAID 0 i 1,
jest to najczęściej spotykane
rozwiązanie.
Bezpieczeństwo dzięki dublowaniu:
macierz RAID 1 w Windows 2000/XP
W Windows 2000/XP często stosuje się macierz RAID 1. Wszystkie
elementy budujące macierz muszą znajdować się na dyskach dynamicznych.
Macierz RAID 1, nazywaną w Windows 2000/XP woluminem
dublowanym, skonfigurujecie w następujący sposób:
> W narzędziu Zarządzanie dyskami kliknijcie prawym
przyciskiem myszy partycję, którą chcecie zdublować,
i wybierzcie z menu kontekstowego polecenie Dodaj dublowanie.
> Wybierzcie twardy dysk, na którym będą dublowane dane,
i kliknijcie Dodaj dublowanie.
> W menu Partycje kliknijcie Wprowadź zmiany, rozpocznie
się dublowanie danych. Po ukończeniu procesu duplikacji
komputer uruchomi się ponownie.
Szybko i pewnie: macierz RAID 5 w Windows 2000
RAID 5 jest rozwiązaniem łączącym rozkładanie danych i technikę
parzystość. Żeby utworzyć taką macierz w Waszych komputerach,
potrzebujecie co najmniej trzech twardych dysków
i musicie wykonać następujące czynności:
> W narzędziu Zarządzanie dyskami kliknijcie prawym przyciskiem
myszy nieprzyporządkowany obszar na twardym
dysku i wybierzcie opcję Utwórz wolumin.
> Zaznaczcie opcję RAID 5 i kliknijcie Dalej.
> W obszarze z lewej strony wybierzcie dyski, które utworzą
macierz (łącznie minimum trzy) i kliknijcie Dodaj.
> Ustalcie na każdym dysku rozmiar do wykorzystania przez
macierz. Zwróćcie przy tym uwagę, że rozmiar musi być
równy na wszystkich dyskach. Wielkość obszaru pod macierz
RAID 5 nie może więc być większa od najmniejszej wolnej
przestrzeni na jednym z dysków tworzących macierz.
Kliknijcie przycisk Dalej.
Jeśli wybierzecie na każdym z dysków po 1000 MB,
łączny rozmiar macierzy będzie wynosił 2000 MB.
Pozostałe 1000 MB, czyli jedną trzecią pojemności,
będą zajmowały informacje o parzystości.
> Wybierzcie literę napędu, pod którą macierz będzie dostępna
w Windows. Kliknijcie Dalej.
> Wybierzcie system plików dla macierzy i wpiszcie nazwę
woluminu. W tym miejscu możecie również zdecydować,
czy włączyć kompresję plików zapisywanych w macierzy.
> Na zakończenie potwierdźcie wprowadzone ustawienia przyciskiem
Zakończ.
Jak dublować partycję systemową i rozruchową
w Windows Server 2003?
Ważne informacje niezbędne do prawidłowego działania twardych
dysków i systemu operacyjnego są zapisywane przez
Windows Server 2003 na partycjach systemowej i rozruchowej.
Dublowanie tych partycji zwiększa odporność na błędy i awarie.
W poniższym przykładzie przyjęliśmy, że dane systemowe
i rozruchowe są zapisane na dysku 0, a cały dysk 1 jest jeszcze
wolny.
Żeby z powodzeniem zastosować dublowanie partycji systemowej
i rozruchowej, Wasz komputer powinien spełniać poniższe
warunki:
? potrzebujecie co najmniej dwóch twardych dysków IDE lub
SCSI,
? pojemność drugiego dysku nie może być mniejsza niż rozmiar
woluminu, na którym są zapisane pliki systemowe i rozruchowe
Windows,
? pliki systemowe i rozruchowe Windows Server 2003 znajdują
się na tym samym woluminie.
Sam proces dublowania przebiega w dwóch etapach: najpierw
konwertujecie dyski na dynamiczne, a następnie duplikujecie
partycje systemową i rozruchową.
Krok 1:
Konwertowanie na dyski dynamiczne
Macierze RAID wymagają w serwerowych wersjach Windows
dysków dynamicznych. Do ich utworzenia jest potrzebny
co najmniej 1 MB niezagospodarowanego miejsca na dysku.
Narzędzie Zarządzanie dyskami automatycznie rezerwuje
wymagane wolne miejsce, kiedy na dysku zostaje założona
nowa partycja lub wolumin. Tylko jeśli utworzycie partycję
lub wolumin w innym systemie operacyjnym, może nie być na
twardym dysku potrzebnego wolnego miejsca. Zwróćcie uwagę,
że do konwersji na dysk dynamiczny potrzebne jest konto
z uprawnieniami administratora.
> Kliknijcie w oknie Zarządzanie dyskami prawym przyciskiem
myszy twardy dysk, który chcecie zamienić na dynamiczny.
> W menu kontekstowym kliknijcie polecenie Konwertuj na
dysk dynamiczny.
Krok 2:
Dublowanie woluminu systemowego i rozruchowego
W drugim kroku musicie zduplikować zawartości dysku 0 na
dysk 1. Dysk 1 musi w całości składać się z niewykorzystanej
przestrzeni. Postępujcie dalej według poniższego schematu:
> Kliknijcie prawym przyciskiem myszy dysk 0, który zawiera
pliki startowe i systemowe. Z menu kontekstowego wybierzcie
opcję Dodaj dublowanie.
> Pojawi się okno dialogowe wyświetlające listę wszystkich
dysków w komputerze, których można użyć do dublowania.
Wybierzcie odpowiadający Wam dysk (w tym przykładzie
dysk 1) i kliknijcie Dodaj dublowanie.
W oknie Zarządzanie dyskami dyski 0 i 1 zostaną oznaczone
tym samym kolorem i będą dostępne pod jedną literą
napędu. Status woluminu będzie określony jako Inicjowanie
aż do momentu, gdy zostanie ukończone duplikowanie
danych. System automatycznie przydzieli nowemu woluminowi
taki sam rozmiar jak woluminowi z plikami systemowymi
i rozruchowymi. Gdy teraz dojdzie do awarii dysku
rozruchowego i systemowego, będziecie musieli tylko
uruchomić system z dysku zawierającego kopię danych.
W tym celu musicie zmienić ścieżkę ARC (Advanced RISC
Computing) dostępu do dysku rozruchowego i systemowego
w pliku BOOT.INI.
W jaki sposób zwiększyć wydajność przez
zastosowanie macierzy RAID 0?
W macierzach RAID 0 wolne obszary na wielu dyskach
(od 2 do 32) zostają połączone w jeden wolumin logiczny.
W każdym procesie zapisywania danych na takim woluminie
dane są równocześnie (nie jedne po drugich) zapisywane
na wszystkich dyskach. W ten sposób macierz RAID osiąga
dużo większą wydajność niż inne typy woluminów. Utwórzcie
macierz RAID 0, jeśli prędkość zapisu/odczytu danych odgrywa
dla Was szczególne znaczenie. Inna zaleta: macierz RAID
0 można formatować w systemach plików FAT, FAT32 lub
NTFS.
Żeby utworzyć macierz RAID 0, Wasz komputer musi spełniać
następujące warunki:
? potrzebne są co najmniej dwa twarde dyski (IDE lub SCSI),
? twarde dyski muszą być zamienione na dynamiczne,
? rozmiar wolnego miejsca oraz system plików musi być taki
sam na wszystkich dyskach tworzących macierz.
Aby utworzyć macierz RAID 0:
> Zamieńcie dyski podstawowe na dyski dynamiczne. W tym
celu kliknijcie w oknie Zarządzanie dyskami prawym przyciskiem
myszy twardy dysk, który chcecie zamienić na
dynamiczny. W menu kontekstowym kliknijcie polecenie
Konwertuj na dysk dynamiczny.
> Kliknijcie prawym przyciskiem myszy jeden z dysków, które
utworzą macierz RAID 0. W menu kontekstowym kliknijcie
opcję Nowy wolumin.
> W oknie Typ woluminu wybierzcie opcję rozłożony i kliknijcie
Dalej.
> W kolejnym oknie w polu Dostępne zaznaczcie wybrany
dysk i kliknijcie Dalej.
> W polu Wybierz ilość miejsca w MB wpiszcie pożądaną wielkość
woluminów, które utworzą macierz RAID 0. Kreator
automatycznie pokaże maksymalną możliwą wielkość, ale
możecie wybrać również mniejszą wartość. Zwróćcie przy
tym uwagę, że w przypadku tworzenia macierzy RAID 0
z dwóch dysków jej rozmiar będzie dwukrotnie większy od
wprowadzonej w tym oknie wartości.
> Na koniec wybierzcie literę napędu, pod którą macierz będzie
widoczna w Windows.
> Teraz sformatujcie macierz. W tym celu kliknijcie Formatuj
ten wolumin z następującymi ustawieniami i wybierzcie
pożądany system plików.
Macierz RAID 0 będzie dostępna tylko w Waszym komputerze.
W oknie Zarządzanie dyskami dyski tworzące macierz będą
oznaczone tym samym kolorem, a w Windows będą dostępne
pod jedną literą napędu.
Jak wyszukiwać błędy z użyciem narzędzia
Zarządzanie dyskami?
Narzędzie Zarządzanie dyskami pokazuje w polu Stan ważne
informacje o stanie twardych dysków. Ułatwia to wykrycie źródeł
różnych problemów. Tabela 4 wyjaśnia znaczenie najważniejszych
komunikatów.
Status Znaczenie
Online Dysk działa i nie zawiera błędów. Jest to normalny stan
dysku, nie musicie podejmować żadnych czynności.
Online
(błędy)
Występuje, jeśli w regionie dysku dynamicznego wykryto
błędy We/Wy. W przypadku dysku z błędami pojawi się
ikona ostrzegawcza. Jeżeli błędy We/Wy są tymczasowe,
należy ponownie uaktywnić dysk. Powinno to przywrócić
go do stanu Online. W tym celu kliknijcie prawym
przyciskiem myszy problemowy dysk i wybierzcie z menu
kontekstowego polecenie Uaktywnij ponownie dysk.
Offline Pojawia się, jeśli dysk dynamiczny jest niedostępny.
Dysk może być uszkodzony lub przejściowo niedostępny.
W przypadku dysku dynamicznego w stanie offline jest
wyświetlana ikona błędu.